Ψυχολόγος - Ψυχοθεραπεύτρια
Οι άνθρωποι είναι πληθυντικοί και αμφιλεγόμενοι, δεν επιδέχονται απλούστευσης μέσα από την ιστορία και τους πληθυσμούς, τις νόρμες και τις κοινωνικές δυνάμεις. Σημαδευόμαστε από το ασυνείδητο, από τη γλώσσα των προγόνων μας, από τη γνώση και την εξουσία, από διαπροσωπικές δυνάμεις και επιθυμίες, δηλαδή από την ιστορική μας εγκόσμια εμπειρία. […] Ένα κρίσιμο στοιχείο αυτής της εμμένειας είναι να προσδοκάμε καθημερινά ή να φανταζόμαστε εναλλακτικές μορφές ύπαρξης.
(Biehl και Locke)
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας συγκροτούμαστε μέσα σε (και από) σχέσεις, δεσμούς και θεσμούς οι οποίοι/ες είτε μας τραυματίζουν είτε μας θεραπεύουν, είτε μας εμπερικλείουν είτε μας καταργούν, είτε δημιουργούν το αίσθημα του υπάρχειν και του ανήκειν είτε το αίσθημα του αποκλεισμού και της οδύνης. Συνήθως διατυπώνουμε ένα αίτημα ψυχοθεραπευτικής βοήθειας γύρω από ένα σύμπτωμα που προκαλεί ψυχική δυσφορία και οδύνη, γύρω από θραύσματα και ρωγμές που δημιουργούν ένα αίσθημα ανοίκειου -σαν να νιώθουμε παράξενα σε ένα σπίτι που υποτίθεται όμως ότι είναι το σπίτι μας.
Στην ψυχοθεραπεία το άτομο καλείται να αφηγηθεί τον εαυτό του και τις σχέσεις που το έχουν διαμορφώσει, την ιστορία του και τα νοήματα που έχει αποδώσει σε αυτή, να συνομιλήσει με τα φαντάσματα αυτού του σπιτιού αλλά κυρίως να έρθει αντιμέτωπο ξανά και ξανά με αυτό που επιμένει να επαναλαμβάνεται (το σύμπτωμα με άλλα λόγια) και το κάνει να υποφέρει. Διαμορφώνοντας από κοινού μια σχέση εμπιστοσύνης, δημιουργείται ένας χώρος ανοιχτού διαλόγου στον οποίο αναδύονται νέα ερωτήματα -πέρα από προκαθορισμένες και τυποποιημένες απαντήσεις- οδηγώντας σε μια συνεχή διαδικασία γίγνεσθαι. Σκοπός είναι το άτομο να βρει τη μοναδική του θέση μέσα στον κόσμο και να εξερευνήσει ενικούς τρόπους ύπαρξης που θα το κάνουν να νιώσει ξανά οικεία με την ενσώματη εμπειρία του αποκαθιστώντας το αίσθημα του ανήκειν και του υπάρχειν.
Η Άννα Πετρά γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στο τμήμα Ψυχολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, εκπαιδεύτηκε στο τετραετές πρόγραμμα της ψυχοθεραπευτικής προσέγγισης Gestalt και το 2019 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Φύλο, Κοινωνία και Πολιτισμός» του τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Στο σήμερα βρίσκεται σε συνεχιζόμενη κλινική και θεωρητική εκπαίδευση καθώς και εποπτική διαδικασία στο Κέντρο Ψυχαναλυτικών Ερευνών της Αθήνας.
Από το 2007 είναι κάτοχος άδειας ασκήσεως επαγγέλματος και έκτοτε έχει εργαστεί ως ψυχολόγος στην εκπαίδευση, στην πρωτοβάθμια περίθαλψη και σε δομές ψυχοκοινωνικής ενδυνάμωσης ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Τα τελευταία χρόνια δραστηριοποιείται κατά βάση ως ελεύθερη επαγγελματίας παρέχοντας υπηρεσίες ατομικής και ομαδικής ψυχοθεραπείας, συμβουλευτικής και ψυχοκοινωνικής εκπαίδευσης σε ενήλικες.
Η θεραπευτική και κλινική πρακτική της απομακρύνεται από τα κυρίαρχα ψυχολογικά και ψυχιατρικά μοντέλα της αποενικοποιημένης και ατομιστικής διαχείρισης της δυσφορίας και της ψυχικής οδύνης και διέπεται από τις αρχές της υπαρξιακής φιλοσοφίας και της φαινομενολογίας όπως και από τις θεωρητικές επεξεργασίες των κριτικών ψυχοθεραπευτικών προσεγγίσεων. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα για την κοινωνική ανθρωπολογία, την προφορική ιστορία και μνήμη, τις μειονοτικές ταυτότητες και τα ζητήματα φύλου και σεξουαλικότητας διαμορφώνουν μια ψυχοκοινωνική και διαθεματική προσέγγιση εστιασμένη στις πολλαπλές ταυτότητες και σχέσεις που εγγράφονται στο υποκείμενο κατά τη διάρκεια της ζωής του μέσα στις ευρύτερες κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές σχέσεις και δομές. Επιλέγει να βλέπει την ψυχοθεραπευτική πράξη ως έναν χώρο ανοιχτού διαλόγου που δημιουργεί δρόμους προς νέες ενδεχομενικότητες.
Στο δικό μας ανθρώπινο επίπεδο
ο άλλος δεν χρειάζεται να ανακατασκευαστεί.
Ο άλλος προηγείται του υποκειμένου,
έρχεται πρώτα αυτός σε εσένα,
ως αίνιγμα.
(Cathy Caruth)
